خلاصۀ مدیریتی
توافقنامه موقت در زمینه برنامه هسته‌ای ایران که در نوامبر 2013 در ژنو منعقد شد، به عنوان یک پیشرفت قابل ملاحظه در مذاکرات بین ایران و غرب به شمار می‌رود و بیانگر بهبود موقعیت بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران پس از انتخاب آقای حسن روحانی، به عنوان رئیس جمهور جدید ایران در ژوئن 2013 می‌باشد. با این وجود، لازم به ذکر است که این توافقنامه منجر به برچیده شدن تحریم‌های وارده بر صادرات نفت ایران نمی‌گردد و امکان فروش بیشتر نفت ایران را فراهم نمی‌آورد. هر گونه کاهش قابل توجه در تحریم صادرات نفت، تنها به عنوان بخشی از توافقنامه نهایی ایجاد خواهد شد که حداقل 6 تا 12 ماه بعد از توافقنامه موقت خواهد بود. بنابراین تا این لحظه بخش هیدروکربنی ایران به دلیل تحریم‌های روزافزون همچنان ضعیف باقی مانده است و انتظار نمی‌رود موقتاً افزایش قابل ملاحظه‌ای در تولید و صادرات نفت مشاهده شود. در رابطه با بخش گاز نیز این اعتقاد وجود دارد که ایران نمی‌تواند برای تأمین افزایش تقاضای داخلی گاز، ظرفیت تولید گاز را به قدر کافی افزایش دهد و این مسأله به معنای افزایش کمبودهای گازی می‌باشد. با این وجود، ایران ادعای اکتشافات عمده در حوزه ذخایر نفتی و گازی را مطرح نموده که در صورت اثبات، بيانگر بیشترین افزایش مورد انتظار برای زیرساخت منابع موجود است. با توجه به اين‌كه شرکت‌های بهره‌بردار حوزه نفت و گاز، شرايط قراردادها در ايران را از مدت‌ها قبل غيررقابتي ارزيابي مي‌كردند، ايران در تلاش جهت تأمين سرمايه لازم، در حال اصلاح شرايط قراردادهاي مذكور است. اما به علت تحريم‌ها و واكنش شديد امريكا و سازمان ملل بعيد است كه از قراردادهاي مذكور استقبال به عمل آيد.
فایل نمونه
گزارش تحلیل صنعت نفت و گاز ایران 
برچسب ها
پاسخی بگذارید