در گزارش این فصل کارشناسان پیشبینیهای مربوط به تولید نفت ایران را مورد بازنگری قرار دادهاند که حاصل این بازنگریها یک تغییر قابل ملاحظه در ارقام پیشبینیشده بوده است. علت اصلی این بازنگری نیز تغییراتی است که در دیدگاه کلی کارشناسان در خصوص توافق هستهای ایران شکل گرفته است. در حالی که پیشتر انتظار می رفت که چنین توافقی تا ژوئن سال 2022 حاصل خواهد شد، اما اکنون دیدگاهها متفاوت از قبل هستند و بر همین اساس انتظار می رود که روند مذاکرات بر سر مسأله برنامه هستهای ایران برای مدت زمان نامعلومی متوقف گردد. کارشناسان که تا مدتها پیش معتقد بودند بر اساس پیشبینیهای انجام گرفته برای یک دوره ده ساله در آینده، تولید نفت ایران در دوران پس از تحریمها رشد خوهد کرد، اکنون بر این باورند که طی یک دهه آتی این رشد بسیار محدود خواهد بود. در حال حاضر برداشته شدن تحریمهای مرتبط با برنامه هستهای ایران یک ریسک کلیدی مطلوب برای این چشمانداز به شمار می آید، که البته بعید به نظر می رسد در کوتاه مدت چنین اتفاقی رخ دهد. حتی اگر تحریمهای ثانویه آمریکا علیه ایران برداشته شوند، باز هم بعید است که میزان تولید نفت در ایران به قدری افزایش پیدا کند که میزان آن از سطوح ثبت شده در دوران پیش از اعمال این تحریمها، بسیار بالاتر برود. زیرا سرمایه گذاران بیم آن را خواهند داشت که بار دیگر تنشها در روابط ایران و آمریکا تشدید شده و با وخامت دوباره اوضاع، تحریمهای هستهای مجدداً علیه ایران به اجرا گذاشته شوند. حال اگر چنین اتفاقی در خصوص تحریمهای ثانویه نیفتد، باز هم سرمایهگذاران به این موضوع توجه خواهند داشت که تحریمهای اولیه همچنان به قوت خود باقیاند و این مسأله شرکتهای آمریکایی را از ورود به بازار ایران منع خواهد کرد؛ چنانکه در حال حاضر نیز بسیاری از شرکتهای بین المللی به واسطه وجود همین تحریمها همچنان از انجام معاملات با برخی نهادهای خاص ایرانی از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که بخش عمده اقتصاد داخلی ایران را به واسطه تسلط بر بسیاری از صنایع در دست دارد، منع شدهاند. ماهیت پیچیده تحریمهای کنونی و خصوصیت آنها به نحوی که همدیگر را همپوشانی میکنند، در کنار ساختار مبهم مالکیتی در مورد بسیاری از شرکتها در ایران، سرمایهگذاریها در این کشور را بسیار پرریسک ساخته است. هزینههای رعایت کردن قوانین و مقررات جاری در کشور برای شرکتهای خارجی بسیار بالاست و بنابراین بسیاری از شرکتهایی که قصد شروع فعالیت در ایران را داشتند، به دلیل عدم اطمینان از شرایط آتی، ترجیح میدهند که از این امر صرفنظر نمایند.
پاسخی بگذارید