پیشرفتهایی که در روند مذاکرات هستهای حاصل شده، بیانگر آن است که پیشبینیهای بهعمل آمده برای تولید نفت ایران در کوتاه مدت، در معرض ریسکهای مطلوبی قرار دارند. دیدگاههای کنونی حاکی از آن هستند که تا پیش از انتخابات میاندورهای آمریکا که قرار است در ماه نوامبر همین سال برگزار شود، توافق هستهای میان دو کشور به دست خواهد آمد و این موضوع مسیر بازگشت کامل ایران به بازار نفت که تحت تحریم آمریکا بوده را تا سال 2023، هموار خواهد کرد. گرچه حتی پیش از آن که توافقی حاصل شود، تولید نفت ایران روند افزایشی داشته و در سال گذشته تولید نفت خام در این کشور رشد 21درصدی را تجربه کرد، و با تداوم یافتن این روند از رشد، انتظار میرود که در سال 2022 نیز تولید نفت خام ایران به میزان 10درصد افزایش پیدا کند. چشمانداز تولید گاز ایران نیز روشن و امیدوارکننده است. ایران هم اکنون در حال اجرای یکسری پروژههای توسعهای در برخی از میادین گازی خود است که با پایان یافتن این پروژهها انتظار میرود تولید گاز در ایران طی دوره پیشبینی به طور قابل ملاحظهای افزایش پیدا کند. از جمله این میادین گازی میتوان به فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی، میدان گازی فرزاد بی. و میدان گازی کیش اشاره نمود. البته کارشناسان دیدگاه محتاطانه خود درباره بخش پاییندستی صنعت نفت و گاز را همچنان حفظ کردهاند. با وجود آنکه پتانسیل توسعه ظرفیتها در بخش پالایش، به دلایلی چون کاهش بودجه دولت و فقدان سرمایهگذاری خارجی، محدود میباشد اما تلاشهایی که هم اکنون در راستای مدرنسازی تأسیسات پالایشگاهی انجام میشوند، زمینه را برای بهبود قابل ملاحظه نرخ های کارکرد این تأسیسات فراهم خواهند کرد. این موضوع به افزایش تقاضای انرژی از سوی صنایع داخلی، کمک شایانی خواهد کرد. تغییراتی که در شاخصهای جمعیتی و اقتصادی ایران رخ میدهند و از نمونههای آن افزایش نرخ مالکیت خودروها و افزایش سهم گاز در تولید برق هستند، این رشد در تقاضای داخلی را رقم خواهند زد.
پاسخی بگذارید