خلاصۀ مدیریتی
علی‌رغم پابرجایی تحریم‌های ثانویه آمریکا علیه ایران، تولید نفت این کشور رو به افزایش است. این رشد در تولید نفت به عوامل متعددی از جمله بهبود قیمت نفت، تعهد کشورهای عضو و غیرعضو اوپک (موسوم به اوپک پلاس) به کاستن از میزان عرضه نفت خود، کاهش حجم تولید نفت در روسیه و همچنین احیای روند مطلوبی از واردات نفت ایران از سوی چین، نسبت داده می‌شود. البته مورد آخر، بیشترین سهم را در رشد تولید نفت خام ایران ایفا می‌کند، زیرا از زمانی که محدودیت‌های مرتبط با کووید19 در کشور چین برداشته شده، نرخ‌های رشد واردات در این کشور دورقمی شدند. البته تا زمانی که توافق هسته‌ای جدیدی میان ایران و ایالات متحده آمریکا حاصل نگردد و این امر زمینه برچیده شدن تحریم‌های صادرات نفت ایران را فراهم نکند، رشد تولید در ایران لزوماً با محدودیت‌هایی مواجه خواهد بود و حتی اگر تحریم‌های ثانویه آمریکا علیه ایران برداشته شوند، باز هم بعید است که میزان تولید نفت در ایران به قدری افزایش پیدا کند که میزان آن از سطوح ثبت شده در دوران پیش از اعمال این تحریم‌ها، افزایش قابل توجهی پیدا کند. زیرا سرمایه گذاران بیم آن را خواهند داشت که بار دیگر تنش‌ها در روابط ایران و آمریکا تشدید شده و با وخامت دوباره اوضاع، تحریم‌های هسته‌ای مجدداً علیه ایران به اجرا گذاشته شوند. حال اگر چنین اتفاقی در خصوص تحریم‌های ثانویه نیفتد، باز هم سرمایه‌گذاران به این موضوع توجه خواهند داشت که تحریم‌های اولیه همچنان به قوت خود باقی‌اند و این مسأله شرکت‌های آمریکایی را از ورود به بازار ایران منع خواهد کرد؛ چنانکه در حال حاضر نیز بسیاری از شرکت‌های بین المللی به واسطه وجود همین تحریم‌ها همچنان از انجام معاملات با برخی نهادهای خاص ایرانی از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که بخش عمده اقتصاد داخلی ایران را به واسطه تسلط بر بسیاری از صنایع در دست دارد، منع شده‌اند. ماهیت پیچیده تحریم‌های کنونی و خصوصیت آن‌ها به نحوی که همدیگر را همپوشانی می‌کنند، در کنار ساختار مبهم مالکیتی در مورد بسیاری از شرکت‌ها در ایران، سرمایه‌گذاری‌ها در این کشور را بسیار پرریسک ساخته است. هزینه‌های رعایت کردن قوانین و مقررات جاری در کشور برای شرکت‌های خارجی بسیار بالاست و بنابراین بسیاری از شرکت‌هایی که قصد شروع فعالیت در ایران را داشتند، به دلیل عدم اطمینان از شرایط آتی، ترجیح می‌دهند که از این امر صرفنظر نمایند. شرکت‌های داخلی بخش عمده پروژه‌های نفتی را به دست گرفته‌اند و درواقع متولی اجرای اکثر این پروژه‌ها شرکت‌های داخلی هستند. البته از آن‌جا که این شرکت‌ها در مقایسه با همتایان بین‌المللی خود با چالش‌های مالی و فنی بزرگتری مواجه هستند، احتمالاً قادر به بهره‌برداری کامل از تمام پتانسیل موجود در صنعت نفت و گاز ایران نخواهند بود.
فایل نمونه
گزارش تحلیل صنعت نفت و گاز ایران 
برچسب ها
پاسخی بگذارید