با وجود آن که حجم تولید نفت در ایران افزایش یافته، اما به دلیل این که این کشور تحت تحریم آمریکا قرار دارد، به طور کلی رشد تجارت ایران با یک رکود نسبی همراه خواهد بود. تأخیر در دستیابی ایران و ایالات متحده آمریکا به یک توافقنامه هستهای جدید، و همچنین نبود یک زمانبندی مشخص برای رسیدن به چنین توافقی، باعث شده تا به طور کلی رشد تجارت ایران محدود گردد. منطقه جغرافیایی که ایران در آن واقع شده موجب ایجاد پتانسیل بسیار بالای این کشور برای تبدیل شدن به قطب ترانزیت مهم برای مسیر تجاری غرب به شرق است که وجود شبکههای گسترده حمل و نقل در کشور نیز به این مسأله کمک کرده است. اما این پتانسیلِ ویژه، به واسطه تحریمهای بین المللی وضع شده علیه این کشور و همچنین سرمایه گذاری محدود شرکتهای خارجی غیرقابل بهرهبرداری شده است. در نتیجه، زنجیرههای عرضه داخلی در ایران با ریسکهای امنیتی بالایی مواجه هستند، چرا که از یک سو زیرساختها در کشور ضعیف هستند و از سوی دیگر، این کشور کماکان برای حمل و نقل اکثر کالاها به شبکههای جادهای متکی است. البته در یک دوره بلندمدتتر، این ریسکها تا حدودی تعدیل خواهند شد زیرا در سایه امضاء قرارداد همکاری 25 ساله میان ایران و چین، سرمایهگذاری در این بخش افزایش خواهد یافت.
پاسخی بگذارید