برآورد میشود در سال 2024 صنعت ساخت و ساز ایران نسبت به یک سال قبل از آن به میزان بسیار اندک فقط 1/4درصد رشد کرده باشد. ثبت این نرخهای رشدِ بسیار ضعیف در دو سال بعدی نیز تکرار خواهد شد و پیشبینی میشود که این بخش در سال 2025 فقط 1/3 درصد و در سال 2026 نیز فقط 1/5 درصد رشد کند. همچنین میانگین نرخ رشد سالانه این بخش در دوره پیشبینی ده ساله تا سال 2033 نیز یک رقم کوچک 2/6 درصدی پیشبینی شده است. نرخهای پیشبینی شده برای رشد بخش ساختوساز ایران همچنان بسیار کوچکتر از پتانسیل عظیمی است که در این صنعت وجود دارد. پابرجایی تحریمهای وضع شده علیه ایران علت اصلی این مسأله است. اگرچه تحریمها تمامی ابعاد اقتصاد ایران را هدف قرار داده، اما تأثیر آن عمدتاً بر کانال صادراتی ایران مشهود و ملموس بوده است. زیرا ایران، تحت فشار این تحریمها، قادر نخواهد بود میزان تولید محصولات هیدروکربنی خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. این مسأله تأثیر به شدت منفی بر صنعت ساختوساز این کشور خواهد داشت زیرا مانع از آن شده که بسیاری از سرمایهگذاران خارجی و بخش خصوصی بتوانند به این بازار بازگردند. از سوی دیگر نیز تحریمها منابع مالی مورد نیاز برررای سرمایهگذاری دولت در این بخش را هم تحت تأثیر قرار داده است. بنابراین، شمار سرمایهگذاران خارجی که به صنایع زیرساخت و ساختوساز ایران ورود پیدا خواهند کرد بسیار اندک خواهد بود و سرمایهگذاریهای خارجی که در این صنعت صورت خواهد گرفت، همچون گذشته عمدتا از جانب چین و روسیه خواهد بود. البته میزان سرمایهگذاریهای این دو کشور نیز به اندازهای نخواهد بود که رشد چشمگیری در فعالیتهای ساختوساز اتفاق بیافتد و بر شمار پروژههای زیربنایی و ساختمانسازی به طور قابل ملاحظهای افزوده شود. حقیقت این است که چین و روسیه خود گرفتار یک سری مشکلات اقتصادی هستند و از این رو این دو کشور در کوتاهمدت قادر نخواهند بود سرمایه چشمگیری را روانه صنعت ساخت و ساز ایران نمایند. بنابراین، برای آن که حجم سرمایهگذاریهای دولت و بخش خصوصی در صنعت ساختوساز ایران طی دوره میانمدت تا بلندمدت به شکل چشمگیری افزایش پیدا کند لازم است تحریمها به شکل گسترده و به صورت پایدار لغو شود. که البته در زمان تهیه این گزارش، بسیار دور از انتظار بود که طی چند سال آینده تحریمها علیه ایران برداشته شوند یا حداقل از شدت آنها کاسته شود.
پاسخی بگذارید