لُبْنان کشوری کوچک و کوهستانی در غرب آسیا و خاورمیانه و در کنار کرانه خاوری دریای مدیترانه است که پایتخت آن شهر بندری بیروت است. لبنان از شمال و شرق با کشور سوریه، از جنوب با کشور اسرائیل و از غرب با دریای مدیترانه همسایه است و جزیره قبرس نیز در نزدیکی سواحل این کشور قرار دارد.
تا پیش از جنگ داخلی ۱۹۹۰-۱۹۷۵ لبنان کشوری متمول در منطقه و پایتخت بانکداری جهان عرب بهشمار میآمد و شمار زیادی گردشگر را به خود جذب میکرد، تا حدی که بیروت را به عنوان پاریس خاورمیانه میشناختند و همچنین به دلیل قدرت مالی بسیار لبنان را به عنوان سوئیس خاورمیانه میشناختند. بلافاصله بعد از پایان جنگ تلاشهای بسیاری صورت گرفت تا اقتصاد را بهبود بخشند و زیرساختهای کشور را از نو بسازند که نتایج مثبت آن در سالهای اخیر آشکار شده است. تا قبل از ابتدای سال ۲۰۰۶، بازسازی لبنان به پایان رسید و تعداد بسیاری توریست به گردشگاههای لبنان سرازیر شدند. اما با آغاز جنگ اسرائیل لبنان در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ تعداد بسیاری نظامی و غیرنظامی صدمه دیدند و خسارات بسیاری به زیرساختهای کشور وارد شد و جمعیت گستردهای بی خانمان شدند. از سپتامبر ۲۰۰۶ دولت لبنان برنامه رسیدگی به اموال مخروبه بیروت، طیر و دیگر دهات واقع در جنوب لبنان را شروع کردهاست.
نام لبنان (با تلفظ لُبنان در زبان عربی استاندارد و لِبنان در گویش محلی) از ریشه سامی “LBN” گرفته شده که دارای معانی متعددی همچون «شیر» و «سفید» است که شاید اشاره به کوههای برف پوش لبنان دارد.
پرچم لبنان به شکل یک درخت سدر سبزرنگ با پسزمینه سفید در وسط با دو حاشیه قرمز در بالا و پایین میباشد. بنا به ساختار خاص قومی و اجتماعی، لبنان ساختار و نظام سیاسی ویژهای دارد و قدرت سیاسی در بین قومیتها و مذاهب مختلف تقسیم گردیدهاست.
اگرچه لبنان از لحاظ فعالیتهای کشاورزی (از لحاظ فراهم بودن آب و حاصلخیزی خاک) دارای وضعیت مناسبی است ولی بخش کشاورزی بزرگی ندارد. بخش کشاورزی تنها با جذب ۱۲درصد نیروی کار کم اهمیتترین بخش اقتصادی لبنان است و تنها ۱۰درصد از تولید ناخالص داخلی را شامل میشود که آن را در پایینترین رده در میان بخشهای اقتصادی دیگر قرار میدهد.
کمبود مواد خام صنعتی و وابستگی محض به کشورهای عربی برای تهیه نفت باعث شده تا لبنان نتواند در فعالیتهای مهم صنعتی مشارکت داشته باشد. با این اوصاف صنعت لبنان محدود به مشاغل کوچکی همچون مونتاژ و بسته بندی مواد وارداتی شده است. در سال ۱۹۹۷ صنعت از لحاظ نیروی کار با جمعیت ۲۶درصدی نیروی کار در رده دوم و همچنین رده دوم تولید ناخالص داخلی قرار گرفت.
جنگ داخلی 19۹۰-۱۹۷۵ لبنان زیرساختهای اقتصادی لبنان را به شدت تخریب کرد، تولید داخلی را به نصف کاهش داد و موقعیت لبنان به عنوان مرکز ترانزیت کالا و بانکداری خاورمیانه را متزلزل کرد. صلح باعث شد تا دولت مرکزی بتواند کنترل را در بیروت به دست گیرد و مالیات جمع آوری کند و دسترسی به امکانات دولتی و مرزی یابد. سیستم بانکی مطلوب و کارخانجات کوچک و متوسط و پول خانوادهها و خدمات بانکی صادرات صنعتی و کشاورزی و کمکهای بینالمللی به عنوان منابع اصلی مبادلات خارجی به بهبودی اقتصادی کمک کردهاست.
تا قبل از جنگ لبنان- اسرائیل در سال ۲۰۰۶ اقتصاد لبنان شاهد رشد چشگیری بود و داراییهای بانکی به بیش از ۷۰ میلیارد دلار میرسید. با اینکه بخش جهانگردی در سال ۲۰۰۵ ده درصد کاهش داشت بیش از ۲/۱ میلیون نفر جهانگرد از لبنان دیدن کردند. سرمایه گذاری در بازار به بالاترین حد خود رسیده بود که بیش از ۷ میلیون دلار در پایان ژانویه ۲۰۰۶ بود، شروع جنگ آگوست، ژوئن سال ۲۰۰۶ منجر به خسارتهای شدیدی به اقتصاد متزلزل لبنان مخصوصا بخش جهانگردی شد. بر اساس گزارش اولیه چاپ شده از سوی وزارت دارایی در ۳۰ اوت ۲۰۰۶ افت اقتصادی بزرگی در اثر جنگ تحمیل خواهد شد.
فرودگاه بینالمللی بیروت مجدداً در سپتامبر ۲۰۰۶ گشایش یافت و تلاش برای بهبود اقتصاد لبنان چندان شتاب نگرفتهاست. حامیان اصلی بازسازی لبنان شامل عربستان سعودی (با کمک ۵/۱ میلیارد دلاری)، اتحادیه اروپا (با کمک ۱ میلیارد دلاری) و بعضی کشورهای دیگر حوزه خلیج فارس با کمکهای بیش از ۸۰۰ میلیون دلاری بودهاند.