ترینداد و توباگو به عنوان موقعیت جهانی برای سرمایه گذاری موسسسه‌های بین‌المللی، اعتبار و آوازهٔ شگرفی از آن خود کرد. در آخرین چهار سال، بخش گاز طبیعی اقتصاد این کشور را بسیار رونق بخشید. صنعت جهانگردی در حال رویش ولی هنوز بدان اهمیتی که در بقیهٔ جزایر کارائیب است نرسیده‌است. تورم اقتصادی اندک و تراز بازرگانی به اقتصاد ترینداد و توباگو کمک می‌دهد. در سال ۲۰۰۲ اقتصاد شاهد رشد استوار صنعت نفت بود. بیم از این است که اگر رشد اقتصاد به این نسبت بسیار تند و با گسترش تورم اقتصادی و همچنین نرخ بالای بنزین و نفت، در آینده به اقتصاد لطمه زند. تولید ناخالص داخلی این کشور ۷۹/۲۳میلیارد دلار است. ۶۱۵ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند. نرخ بیکاری در ترینیداد و توباگو ۵/۶ درصد است و ۱۷ درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن ۹/۷ درصد بود. محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و مشتقات آن، گاز طبیعی مایع، متانول، آمونیاک، اوره، فراورده‌های استیل، نوشیدنی، غله، شکر، کاکائو، قهوه،مرکبات، سبزیجات و گل است که به کشورهای آمریکا (۵۸ درصد)، جامائیکا (۹/۵ درصد) و اسپانیا (۴ درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل سوخت‌های فسیلی،روان‌کنندههای صنعتی، ماشین‌آلات، تجهیزات حمل و نقل، کالاهای تولیدی کارخانهای، مواد غذایی، احشام زنده و جو است که از کشورهای آمریکا (۳/۲۸ درصد)، برزیل (۵/۱۲ درصد)،ونزوئلا (۹/۶درصد)، گابن (۵ درصد)، کلمبیا (۸/۴ درصد) و چین (۲/۴ درصد) وارد می‌شود.