کُره شمالی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک خلق کره، کشوری است در بخش شمالی شبهجزیره کره در شرق آسیا. پایتخت و بزرگترین شهر آن پیونگیانگ است. این کشور از جنوب با کره جنوبی، از شمال با جمهوری خلق چین و در زاویه شمال شرقی مرز کوچکی باروسیه دارد.
جمعیت کره شمالی ۲۴ میلیون نفر و زبان رسمی آن کرهای است. واحد پول این کشور وون کره شمالی است. از جمعیت این کشور حدود ۶۴ درصد بیدین، ۱۶ درصد پیرو شمنباوری کرهای، ۱۳ درصد چئوندویباور، و ۴٫۵ درصد بودایی هستند. این کشور یک کشور تکحزبی است که توسط حزب کارگران کره اداره میگردد و دولت این کشور پیرو ایدئولوژی جوچه )خودکفایی) است. این ایدئولوژی را کیم ایل-سونگ، نخستین رئیسجمهور کره شمالی پایهریزی کرد و او پس از مرگش، رئیسجمهور ابدی کره شمالی اعلام شد. جوچه در سال ۱۹۷۲ در قانون اساسی جدید کره شمالی، ایدئولوژی رسمی دولتی اعلام شد و هرگونه اشارهای به مارکسیسم- لنینیسم و کمونیسم از قانون اساسی کره شمالی حذف شد. کره شمالی روابط تنشآمیزی با برخی کشورهای منطقه خود و با غرب دارد و برنامههای موشکی و هستهای کره شمالی مناقشهبرانگیز بودهاست.
کره شمالی با مساحت ۱۲۰۵۶۸ کیلومتر مربع (نود و سومین کشور جهان) نزدیک به یک دوم بریتانیا وسعت دارد. این کشور در نیمکره شمالی در شرق قاره آسیا در کناره غربی دریای ژاپن و شرق خلیج کره و در همسایگی کشورهای کره جنوبی در جنوب چین در شمال و شمال غربی و روسیه در شمال شرقی واقع شدهاست.
در پی فروپاشی شوروی این کشور با قحطی شدیدی در دهه ۱۹۹۰ میلادی رو به رو شد که به مرگ حدود نهصد هزار تا دو میلیون نفر انجامید.
واحد پول آن وون(W)=۱۰۰ چون برابر با ۱۰۱ ریال است و هر ۸/۰ آن معادل یک دلار است.تولید ناخالص داخلی آن ۴۰ میلیارد دلار است. حدود ۲۰ میلیون نفر نیروی کار آن را تشکیل میدهند که حدود ۳۷٪ آن در بخش کشاورزی مشغول به فعالیت هستند.
صادرات کره شمالی مواد اولیه و برخی تجهیزات نظامی است و در مقابل مواد نفتی، زغال کک، ماشین آلات و مواد خوراکی وارد میکند. عمده تجارت این کشور با کشورهای چین و روسیهاست.
کره شمالی همواره با کمبود مواد غذایی روبرو بودهاست. در دهه ۹۰ میلادی قحطی مواد غذایی جان دست کم ۱ میلیون تن را در این کشور گرفت. حدود یک سوم زنان و کودکان کره شمالی با سوء تغذیه روبرو هستند