نِپال کشوری در آسیا واقع در شمال هندوستان و پایتخت آن کاتماندو است. جمعیت نپال حدود ۲۷ میلیون نفر و زبان رسمی آن نپالی است. واحد پول این کشور روپیه نپال است.
بیشتر محدودهٔ نپال بر روی رشتهکوههای هیمالیا قرار گرفته و شمال این کشور هشت قله از ۱۴ قله بلند جهان را در خود جای داده که یکی از آنها بلندترین کوه جهان یعنی قله اورست است. جنوب کشور مرطوب و حاصلخیز است و جمعیت زیادی را در خود جای دادهاست.
۸۱ درصد مردم نپال پیرو آیین هندوئیسم هستند و با این احتساب، نپال در میان کشورهای جهان بالاترین درصد پیروان هندوئیسم را نسبت به جمعیت خود دارد. این کشور به خاطر موقعیت جغرافیایی خود هم از هند و هم از تبت نفوذ پذیرفتهاست. درباره زادگاه بودا اختلاف نظر وجود دارد. اما نپالیها و یونسکو، شاخه فرهنگی سازمان ملل متحد، لومبینی، شهری در نپال را محل تولد بودا میدانند و دولت نپال تصمیم گرفتهاست این محل را قبلهای برای بوداییهای جهان کند. نپال تنها کشور در جهان است که پرچم آن به شکل مستطیل نیست، و از دو مثلث بر روی هم تشکیل شدهاست.
در جنگ داخلی نپال از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۶ هزار تن کشته شدند. از آن پس احزاب رقیب در نپال تلاش میکنند تا یک جمهوری سکولار و دموکراتیک در این کشور ایجاد کنند. مائوئیستها در سال ۲۰۰۶ به ده سال جنگ داخلی پایان دادند و به روند صلح در نپال پیوستند. این حزب برای مدت کوتاهی در سال ۲۰۰۸ رهبری دولت ائتلافی را در دست داشت ولی این ائتلاف به علت اختلاف بر سر برکناری فرمانده ارتش نپال فروپاشید. نپال در سالهای اخیر وارد یک دوره بلاتکلیفی قانونی و سیاسی شدهاست.
نپال سرزمینی کوهستانی است و رشتهکوه هیمالیا و بلندترین قلهٔ جهان یعنی قلهٔ اورست در این کشور قرار دارد. در جنوب این کشور زمینهای پست نیمهگرمسیری با جمعیتی متراکم جای دارد. یک نوار تپهای مرکزی را درههای حاصلخیز تقسیم میکند. شمال پوشیده از کوههای هیمالیاست. رودهای مهم نپال، کرنالی، نارایانی، و کوسی و بلندترین نقطه آن قله اورست با ۸۸۶۳ متر ارتفاع است. آب و هوای کشور از جنوب نیمهگرمسیری تا قلههای یخی هیمالیا متنوع است. تمامی نپال در معرض بادهای موسمی قرار دارد.
نپال یکی از کمتوسعهیافتهترین کشورهای جهان است و بیشتر نیروی کار آن به کشاورزی معیشتی اشتغال دارد. کشتهای عمده، برنج و لوبیا و ذرت است. جنگلداری با اهمیت بوده ولی افزایش زمینهای زیر کشت موجب جنگلزدایی جدی شدهاست.
از زمان پایان جنگ داخلی در نپال در سال ۲۰۰۶ میلادی، زندگی مردم عادی این کشور سختتر شدهاست و بسیاری از آنها به امکانات اولیهای مثل برق و آب دسترسی ندارند.