تولید ناخالص داخلی این کشور 11/۶ میلیارد دلار است. رشد تولید ناخالص داخلی آن در سال ۲۰۰۷ میلادی منفی بود.

۳٬۹۹۸٬۰۰۰ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری درآن ۸۰ درصد است.

۶۸ درصد مردم زیمبابوه زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم آن بیش از صد هزار درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل پلاتینیوم، پنبه، تنباکو، طلا، آلیاژهای آهن و منسوجات است که به کشورهای آفریقای جنوبی8،24 درصد جمهوری دموکراتیک کنگو ۱۷٬۶ درصد بوتسوانا ۱۵٬۷ درصد و ایالات متحده ۱۰٬۴ درصد صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات کارخانه‌ای، مواد دارویی و سوخت است که از کشورهای آفریقای جنوبی ۴۰٬۸ درصد زامبیا ۲۹٬۶ درصد و ایالات متحده ۴٬۹ درصد وارد می‌شود.

در طی سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ ارزش پول این کشور از هر ۳۰۰ واحد یک دلار به یک میلیون و چهارصد هزار واحد به یک دلار رسید.

با اینکه در ماه اوت سال ۲۰۰۶ دولت سه صفر را از جلوی دلار (نام پول رایج در کشور زیمبابوه دلار است و در زبان عامه به آن زیم دلار می‌گویند.) برداشت تا مردم در حمل و نقل آن راحت تر باشند و دولت بتواند جلوی نزول ناباورانه زیم دلار را در مقابل دلار آمریکا بگیرد، اما مردم به این امر توجی نکردند و اعداد و ارقام را مانند گذشته می‌دانند.

در ماه اکتبر، نرخ ارز به هزار واحد به یک دلار رسید که از نظر مردم همان یک میلیون و دویست هزار واحد به یک دلار است.

وضعیت فعلی زیمبابوه در پی بیرون کردن کشاورزان انگلیسی از زیمبابوه به وجود آمد.

در حدود سال ۱۹۶۵ هر دو دلار آمریکا در زیمبابوه به یک دلار زیمبابوه خرید و فروش می‌شد.

قیمت‌ها در زیمبابوه در یک سال گذشته بیش از صد هزار برابر افزایش یافته ‌است و نرخ تورم در زیمبابوه یازده میلیون و دویست هزار درصد است. حدود ۱۲ سال است که آمریکا و کشورهای غربی تحریم‌هایی را علیه زیمبابوه وضع کرده‌اند. این تحریم‌ها سبب فرسایش و تضعیف تدریجیِ اقتصاد این کشور شده ‌است.

معدن الماس مارانج Marange، امبادا Mbada، آنجین Anjin و دایموند ماینینگ کورپوریشن Diamond Mining Corporation در منطقۀ چیادزوا Chiadzwa زیمبابوه قرار دارند. سه معدن الماس مستقر در منطقۀ مارانج سالانه بیش از دو میلیارد دلار آمریکا برای این کشور درآمد دارد.