در ده سال آتی سهم انرژی‌های تجدیدپذیر غیرآبی در تولید برق کشور همچنان کوچک باقی می‌ماند. اگرچه ایران از لحاظ تابش نور خورشید و وزش باد از پتانسیل بالایی برخوردار است اما نبود سیاست‌های اثرگذار و مکانیسم‌های کارامد تأمین سرمایه که بتواند از مشارکت بخش خصوصی حمایت کند باعث خواهد شد سرمایه‌گذاری‌ در بخش نیروگاه‌های خورشیدی و بادی محدود شود. از سوی دیگر افزایش تنش‌های سیاسی و تشدید بحران اقتصادی دولت را وادار خواهد نمود که سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های حرارتی و نیروگاه‌های هسته‌ای را در اولویت قرار دهد چرا که هزینه ساخت نیروگاه‌های حرارتی در مقایسه با سایر نیروگاه‌ها کمتر است و نیروگاه‌های هسته‌ای نیز وجه سیاسی دارند. بدون حمایت مالی شرکت‌های غربی روند رشد صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر غیرآبی ایران کند خواهد بود به طوری که طی یک دهه آتی ظرفیت تولید برق از انرژی‌های تجدیدپذیر غیرآبی تنها در حدود 850 مگاوات افزایش پیدا خواهد کرد. [ادامه]