با افزایش ظرفیت تولید ایران تا پایان سال مالی 2019-2018 که بهرهبرداری از آن در 21 مارس 2019 آغاز خواهد شد ظرفیت تولید اتیلن تقریباً 3/5 میلیون تن در سال افزایش یابد. همچنین این اتفاق باعث خواهد شد ظرفیت تولید محصولات بخش پاییندستی بهویژه پلیاتیلن به طور قابل ملاحظهای افزایش پیدا کند. با این وجود، ریسک عرضه بیش از نیاز و اشباع شدن بازار همچنان وجود دارد که میتواند تولید محصولات پتروشیمی را برای ایران به امری غیراقتصادی و زیانآور تبدیل نموده و موجب به تعویق افتادن فعالیتهای تجاری ایران شود. حتی با همین ظرفیت فعلی، ایران شاهد رشد چشمگیری در میزان تولید محصولات پتروشیمی خواهد بود. با این وجود، مشکلات مربوط به تأمین مواد اولیه میتواند مانع از رشد تولید شود. همچنین لازم است ظرفیت تولید اولفینها و پلیمرها هریک به میزان یکسوم ظرفیت کنونی افزایش یابد تا مجتمعهای پتروشیمی قادر باشند در سطحی مقرون به صرفه، از ظرفیتها استفاده کنند.
وضع مجدد تحریمهای ایالات متحده آمریکا موجب خواهد شد سرمایهگذاریها در صنعت خودروی ایران متوقف شود، چرا که شرکتهای خودروسازی در برخورد با بازار ایران با نوعی عدم قطعیت مواجه هستند که بر فضای تجارت در این کشور سایه افکنده است. انتظار میرود به دنبال خروج شرکت پژو از بازار ایران، تولید خودرو در سال 2018 به میزان 16/3 درصد کاهش یافته باشد. کارشناسان بر این باورند که سایر شرکتهای خودروسازی نیز بسته به نتایج مذاکرات مجدد پیرامون توافقنامه هستهای تصمیم خواهند گرفت که در بازار ایران باقی بمانند و یا از این بازار خارج شوند.
البته برای ایران فرصتهای مثبتی نیز وجود دارد. ایران احتمالاً یکی از منتفعین جنگ تجاری چین و ایالات متحده آمریکا خواهد بود و این کشور موفق خواهد شد که جایگاه ایالات متحده آمریکا در عرضه پلیاتیلن و سایر محصولات پتروشیمی به چین را تصاحب کند. احتمال میرود چین و هند همچنان به عنوان اصلیترین خریداران محصولات پتروشیمی ایران باقی بمانند. اگرچه در حال حاضر میزان تقاضا برای محصولات پتروشیمی در چین بالا است اما انتظار میرود نرخ رشد تقاضا در بلندمدت کاهش یابد؛ بهویژه اگر جنگ تجاری چین و ایالات متحده آمریکا باعث شود که رشد اقتصادی چین مختل شود. در صورت بروز این اتفاق، رشد صادرات محصولات پتروشیمی ایران نیز در آینده محدود خواهد شد.
پاسخی بگذارید